Het recente virale nieuws dat Maleisië een "Licentiesysteem" zal lanceren, bedrijven die de nationale licentie voor elektronische sigaretten (Electronic Vape Liquid/Gel Production License) bezitten, zullen de standaard worden om de markt te reguleren, en er zijn al bedrijven die deze kunnen verkrijgen, is dit waar? ?
Ridhwan Rosli, secretaris-generaal van de Maleisische Kamer van Koophandel voor e-sigaretten, zei dat op dit moment, als geheel, geen enkele licentie/vergunning de wettelijke naleving kan garanderen van bedrijven die verband houden met e-sigaretten in Maleisië.
Over het algemeen is het regelgevingssysteem voor e-sigaretten in Maleisië vergelijkbaar met dat voor andere consumptiegoederen op het gebied van voedingsmiddelen en geneesmiddelen, dat is onderverdeeld in drie niveaus: federaal, provinciaal en lokaal. De drie niveaus zijn relatief onafhankelijk van elkaar, en de wetgeving kent haar eigen voorstel- en adoptiemechanisme, en wetshandhaving interfereert in principe niet met elkaar. Om in Maleisië aan de regels te voldoen, moet je dus op alle niveaus aan de regels voldoen.
In 2024 is het het licentiesysteem van e-sigarettenwinkels dat tot discussie leidt. Het idee werd naar voren gebracht door Khairy Jamaluddin, de voormalige minister van Volksgezondheid van Maleisië. Bronnen van de huidige minister van Volksgezondheid Dzulkefly Ahmad zeiden dat hij een nota aan het kabinet zal voorleggen over de voorgestelde regelgeving onder de Public Health Control of Smoking Products Act 2024 (wetsvoorstel 852). In het document suggereerde voormalig minister Keri Jamaluddin dat de regering een vergunningensysteem zou moeten invoeren om de verkoop van e-sigaretten aan erkende speciaalzaken te beperken.
Riedwan Rosli zei dat het mogelijk was dat de bedrijven in het artikel ‘nicotineproductlicenties’ hadden die vergelijkbaar waren met die van traditionele tabaksfabrikanten.
